Në këtë web-site, përmblidhen nga pikëpamja sasiore një numër i madh shkrimesh me temën e rebelimit komunist nga Vlora e në disa qytete të tjera të Jugut në vitin '97.
Nga pikëpamja cilësore ne jemi përpjekur të zgjedhin ato shkrime që flasin më shumë si mesazh për këtë temë.
Stafi ynë përgatitor vërtet e nisi i papërvojë këtë punë, por në kaq vjet ai ka përballuar dhe ndërmarrë nje volum dhe përgjegjësi deri ekzistenciale, duke punuar me trimëri dhe profesionalizëm në trajtimin e temave te rebelimit. Për këtë arsye, që nga i ashtuquajturi njeriu më i rëndësishëm i këtij web-i, deri edhe tek prapavija e kanë ndjerë kërcënimin dhe rrezikun që vinte prej fajtorëve te këtij rebelimi. Në ditarin dhe në memorien e pjesës më të madhe të stafit tonë janë të regjistruar kërcënime të pafundëta telefonike, janë të shënuara datat dhe orët. Ashtu si janë të fiksuara edhe targat e makinave survejuese, si dhe zotërohet grafiku i përgjimit të telefonit. Autorët le të nënkuptohen. Sigurisht, ne edhe tani, pas kaq kohësh përsërisim se pranojmë polemikën dhe replikën për ata që nuk janë dakort në përmendjen e emrit apo të bëmave të tyre në këto shkrime.
Ne falënderojmë qytetarët e Vlorës veçanërisht, të cilët vazhdimisht, 24 orë pa pushim e kanë furnizuar dhe na furnizojnë me material.
Sot, që ne publikojmë para jush këtë web-site, bile më shumë se kaq, që kemi disketën jashtëzakonisht voluminoze të këtyre temave, jemi në gjendje të tërheqim disa konkluzione të rëndësishme të cilat besojmë se ndihmojnë në të kuptuarin e këtij web-i.
Ngjarjet e Vlorës dhe përhapja e tyre përfunduan si një revolucion tipik proletar, i cili vrau, preu dhe izoloi kundështarët e tij politikë. Nga pikëpamja ekonomike, përmes një forme tipike guerrilase bëri shkatërrimin e kapitalizmit, aplikoi sekuestrimet financiare përmes dhunës së formave mafioze. Revolucioni proletar, sigurisht që ngjalli iluzione tek një pjesë e mirë e turmave të manipuluara po përfundoi si të gjitha ngjarjet historike të këtij lloji në një zhgënjim po aq masiv dhe njëqindfish më shumë se sa ç'ishin turmat e revoltuara. Udhëheqësit e revolucionit proletar, politikanët e majtë shqiptarë shpikën hajdutë dhe kriminelë në rradhët e demokratëve. Por, një nga konkluzionet bazë është se në të gjithë atë zallamahi, shteti shqiptar difektoz i demokratëve, jo vetëm që nuk vrau një njeri, po nuk qe në gjendje as të rrihte e të arrestonte, pale më të gjykonte.
Në ditët që akuzuesit e djeshëm, kishin apo edhe kanë pushteti jo vetëm që nuk ishin, apo nuk janë në gjendje të çojnë në gjyq një hajdut nga rradhët e demokrateve, por lideri i tyre që e shante në Sheshin e Flamurit me fjalë të ndyra Berishën insiston me ngulm të takohet hera-herës me të.
Rebelimi komunist mund të etiketohet si "Gënjeshtra e parave". Gënjeshtra filloi kur u thanë se kush i ka vjedhur paratë dhe mbaron me gënjeshtrën që e mbyll "denjësisht" shekullin e XX-të me premtimin se do t'u jepen paratë. Ky ishte çeku me të cilin Nano bleu pushtetin.
Rebelimi komunist ishte hakmarrja që diktatura si agjenture dhe sistem i komunizmit ne Shqipëri bëri ndaj demokratëve, ndaj progresit, ndaj kalimit të Shqipërisë nga Lindja në Perëndim. Pluralizmi në Shqipëri u godit, vazhdoi, ndoshta edhe vazhdon të lëkundet nga diferencat midis proçesit social-politik të natyrshëm dhe mbjelljes agjenturore të tij për të mbrojtur interesat ideologjike, politike dhe antikombëtare. Në ditët e rebelimit komunist, në ditët e agonisë kombëtare, nga grupi i demokratëve u shkëput një masiv jo i vogël deputetësh, ish-qeveritarësh apo funksionarësh të mesëm e të lartë. Ata, bashkë me partiza të vogla që dikur kishin anatemuar komunizmin dhe diktatorin, u gjetën në një front. Kjo nuk ishte rastësi, ky nuk ishte zhgënjim, por ishte urdhëri i madh i mësymjes që erdhi nga ustallarët e vjetër dhe të dikurshëm, që i kishin futur në lojën politike. Në këtë tabllo, sikur të bëhej fjalë vetëm për shije ideologjike do të ishte e keqja më e vogël. Por, në forcat politike shqiptare që në traditën e hershme të veprimtarisë së tyre, individë kanë pas marrë misione të mirëfillta antikombëtare.
Shpesh janë pikërisht ngjyrat ideologjike dhe politike ato që i hutojnë njerëzit dhe arrijnë në skema të tipit "parti e mirë apo e keqe". Partitë dhe programet e tyre janë të gjitha pasuri kombëtare dhe lufta politike nuk ka asnjë gjë të keqe, po shndërrimet e kësaj lufte politike në frymëzime të larta antishqiptare janë vetëvrasja kombëtare. Komunistët shqiptarë me partinë e tyre dhe udhëheqjen e tyre janë për së dyti në bankën e të akuzuarve për shitje të Shqipërisë...